Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Gaza Freedom March.


Παράλληλα με την περιπέτεια του Καραβανιού Αλληλεγγύης Viva Palestina, σε εξέλιξη βρίσκονται και διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης της Αιγύπτου και της πρωτοβουλίας Gaza Freedom March.

Πάνω από 1300 διαδηλωτές από όλον τον κόσμο έχουν φθάσει στο Κάιρο, προτιθέμενοι να εισέλθουν όλοι μαζί στη Λωρίδα της Γάζας, ώστε να «σπάσει» η πολιορκία και ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει ο Ισραηλινός στρατός κατοχής.

Η κυβέρνηση του Χόσνι Μουμπάρακ απαγορεύει μέχρι τώρα στους διαδηλωτές του Gaza Freedom March να εισέλθουν στη Γάζα από το πέρασμα της Ράφα, όπως ήταν προγραμματισμένο. Νωρίτερα σήμερα, έγινε γνωστό ότι η Αίγυπτος θα επέτρεπε σε πρίπου 100 διαδηλωτές να περάσουν, μεταβαίνοντας με λεωφορεία από το Κάιρο στη Ράφα. Ωστόσο, πολλοί δεν δέχτηκαν, δηλώνοντας ότι «δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε μια συβολική κίνηση» και ότι «είμαστε διατεθειμένοι να το τραβήξουμε έως τέλους, μέχρις ότου σπάσει η πολιορκία».

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, οι αιγυπτιακές αρχές σταμάτησαν στο Σουέζ τα λεωφορεία και η ομάδα αυτή των διαδηλωτών επιστρέφει στο Κάιρο.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Τα φυτα αγαπουν... τους συγγενεις τους


Το συναίσθημα του αλτρουισμού υπήρξε ανέκαθεν πεδίο ενασχόλησης των φιλοσόφων, των θεολόγων, των ψυχολόγων και, πιο πρόσφατα, των εξελικτικών βιολόγων. Ακόμα και οι τελευταίοι δύσκολα πάντως θα παραδέχονταν ότι είναι δυνατό τα φυτά να επιδεικνύουν αλτρουισμό. Όμως μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται να δείξει ότι αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει και ότι τελικά ακόμα και τα φυτά είναι κοινωνικοί οργανισμοί, ικανοί να δείξουν προτίμηση στους "δικούς" τους σε σχέση με τους "ξένους".

Από την οπτική γωνία της θεωρίας της φυσικής επιλογής, ο αλτρουισμός πιθανώς εξελίχτηκε αρχικά σε μερικά ζώα και στη συνέχεια ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο, επειδή κάθε αλτρουιστική πράξη που βελτιώνει την πιθανότητα επιβίωσης και αναπαραγωγής ενός συγγενούς, εκ των πραγμάτων αυξάνει την πιθανότητα το DNA ενός ζώου ή ενός ανθρώπου να περάσει στις επόμενες γενιές.

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι τα φυτά έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν και να ανταποκριθούν σε άλλα φυτά, όμως ελάχιστα είχε μελετηθεί το κατά πόσο μπορούν να αναγνωρίσουν αν ένα φυτό είναι συγγενικό τους και αν αντιδρούν με κάποιου είδους αλτρουιστική συμπεριφορά σε σχέση με αυτό.

Η νέα έρευνα των Γκιγιέρμο Μάρφι και Σούζαν Ντάντλεϊ, του Τμήματος Βιολογίας του πανεπιστημίου Μακ Μάστερ στο Οντάριο του Καναδά, η οποία δημοσιεύτηκε στο "American Journal of Botany" (Αμερικανικό Περιοδικό Βοτανικής), επικεντρώθηκε στις αντιδράσεις ενός συγκεκριμένου φυτού (impatiens pallida ή jewelweed). Οι ερευνητές μελέτησαν τις αντιδράσεις του φυτού σε δύο μορφές ανταγωνισμού: τις αλλαγές στο φως και την παρουσία γειτονικών ριζών άλλων φυτών, τόσο συγγενικών όσο και ξένων.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η αντίδραση του φυτού εξαρτιόταν από το αν μεγάλωνε δίπλα-δίπλα με συγγενικά φυτά του είδους του ή με τελείως ξένα φυτά, γεγονός που απέδειξε ότι το φυτό όχι μόνο μπορεί να ξεχωρίσει τους "φίλους" από τους "αγνώστους", αλλά επίσης έχει διαφορετική συμπεριφορά στις δύο αυτές περιπτώσεις.

Όταν είχαν να κάνουν με τους "συγγενείς" τους, τα φυτά δεν προσπάθησαν να "κλέψουν" ήλιο ή νερό, απλώνοντας τα φύλλα τους ή τις ρίζες τους έτσι ώστε είτε να σκιάσουν τα διπλανά τους είτε να τους αποκόψουν το νερό. Τα φυτά προτίμησαν κυρίως να επιμηκύνουν το κοτσάνι τους και να πετάξουν περισσότερα κλαδιά, αλλάζοντας την μορφολογία τους πάνω από το έδαφος. Αντίθετα, όταν μεγάλωναν δίπλα-δίπλα με "ξένους", τα φυτά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τους "κλέψουν" το φως μεγαλώνοντας το φύλλωμά τους, ώστε να σκιάσουν τους ανταγωνιστές τους.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτή η διαφορετική συμπεριφορά παρατηρούνταν μόνο όταν τα φυτά ήσαν αρκετά κοντά, ώστε οι ρίζες τους να έρχονται σε επαφή, πράγμα που σημαίνει ότι η επικοινωνία μέσω των ριζών είναι αναγκαία προκειμένου τα φυτά να ξεχωρίζουν τους "δικούς" τους από τους "άλλους". Είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές έδειξαν ότι η συμπεριφορά ενός φυτού πάνω από το έδαφος (π.χ. αν θα σκιάσει τα γύρω του φυτά),εξαρτάται από τις πληροφορίες που παίρνει από τις ρίζες κάτω από το έδαφος.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

διπλή ρομποτική επέμβαση Παγκόσμια πρωτιά ελλήνων χειρουργών:

ΟΛΑ ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΣΓΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΕ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΕ. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ.

Το σύστημα ρομποτικής χειρουργικής επέμβασης da Vinci τέθηκε και στην υπηρεσία των μικρών ασθενών στην χώρα μας, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία τόσο σε ό,τι αφορά την υγεία των δύο ελληνόπουλων που υποβλήθηκαν στην πρωτοποριακή επέμβαση όσο και ως προς την διεθνή πρωτιά που πέτυχαν οι έλληνες επιστήμονες.

Συγκεκριμένα, ένα 11χρονο αγόρι και ένα 8χρονο κορίτσι χειρουργήθηκαν σε μεγάλο ιδιωτικό θεραπευτήριο με τη ρομποτική τεχνική υποβαλλόμενα σε δύο επεμβάσεις ταυτόχρονα από τον πρώτο διδάξαντα του είδους, τον χειρουργό Δρα Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη και την ομάδα του. Στο αγόρι έγινε ταυτόχρονα αφαίρεση σπλήνας και χολής (σπληνεκτομή και χολοκυστεκτομή, αντιστοίχως) με το ρομποτικό σύστημα da Vinci. Η επέμβαση της σπληνεκτομής ήταν επιβεβλημένη καθώς ο 11χρονος έπασχε από σοβαρή νόσο που επηρέαζε τον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων του. Ως αποτέλεσμα της διαρκούς αιμόλυσης, το παιδί είχε επίσης πέτρες στη χολή. Η ρομποτική τεχνική επιλέχθηκε προκειμένου να αποφευχθεί η μεγάλη τομή με τις γνωστές επιπλοκές.

Σύμφωνα με τον Δρα Κωνσταντινίδη, «η διπλή επέμβαση ολοκληρώθηκε με την αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως και του σπληνός με μηδαμινή απώλεια αίματος. Οι αιματολογικοί δείκτες του παιδιού διορθώθηκαν σύντομα, επιτρέποντάς του λίγες μέρες μετά την επέμβαση να επιστρέψει στο σπίτι και την οικογένειά του».

Η δεύτερη εφαρμογή της ρομποτικής χειρουργικής σε παιδί, αφορούσε ένα 8χρονο κορίτσι που χρειάστηκε αφαίρεση μιας μεγάλης κύστης σπληνός. Αντί να υποβληθεί σε ανοικτή επέμβαση που θα απαιτούσε τομή τουλάχιστον 15 εκατοστών στην άνω κοιλία, η μικρή ασθενής υπεβλήθη σε ρομποτική επέμβαση με τέσσερις τομές των 5 χιλιοστών, η οποία πέτυχε τη διαφύλαξη του φυσιολογικού σπλήνα και τον ασφαλή διαχωρισμό της παθολογικής κύστης χωρίς απώλεια αίματος.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Ένας νέος ωκεανός γεννιέται


Η ξαφνική εμφάνιση μιας γιγάντιας τάφρου το 2005 στην Αιθιοπία, εκεί όπου οι υποκείμενες τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται η μία από την άλλη, σηματοδότησε την αρχή της γέννησης ενός νέου ωκεανού, επιβεβαιώνει διεθνής ομάδα γεωλόγων.
Στις 26 Σεπτέμβριου του 2005, έπειτα από μέρες σεισμικών δονήσεων, το ηφαίστειο Νταμπάχου στην έρημο της κεντρο-δυτικής Αιθιοπίας εξερράγη για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία. Μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες, το μάγμα που ανέβηκε μέχρι την επιφάνεια δημιούργησε μια νέα τάφρο προς τα νότια, σαν να άνοιγε φερμουάρ.
Το ρήγμα, μέσου πλάτους επτά μέτρων, επεκτάθηκε σε μήκος 80 χιλιομέτρων.
Εξαρχής, οι γεωλόγοι υποψιάστηκαν ότι το ρήγμα θα συνεχίσει να διευρύνεται μέχρι να δημιουργήσει μια νέα θάλασσα -στο μακρινό μέλλον, η Αιθιοπία και το γειτονικό Τζιμπούτι θα μετατραπούν σε νησί.
Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι η σεισμική δραστηριότητα ανάμεσα στην Αφρικανική και την Αραβική τεκτονική πλάκα, στην ίδια περιοχή, γέννησε στο παρελθόν και την Ερυθρά Θάλασσα, η οποία πιστεύεται ότι κάποτε θα γίνει ένα με το νέο ωκεανό.
Έπειτα από χρόνια μελετών και συνεχών μετρήσεων της σεισμικής δραστηριότητας, οι επιστήμονες βεβαιώθηκαν ότι ο μηχανισμός που γέννησε τη νέα είναι ίδιος με τη διαδικασία που δημιουργεί τις λεκάνες των ωκεανών, όταν οι υποθαλάσσιες τεκτονικές πλάκες αποκλίνουν και αφήνουν μια νέα λωρίδα πυθμένα να στερεοποιηθεί ανάμεσά τους.
«Το ζητούμενο αυτής της μελέτης ήταν να μάθουμε κατά πόσο αυτό που συμβαίνει στην Αιθιοπία μοιάζει με αυτό που συμβαίνει στον πυθμένα των ωκεανών, όπου είναι σχεδόν αδύνατο να φτάσουμε» εξηγεί η Σίντι Έμπινγκερ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Ρόσεστερ και μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Γνωρίζαμε ότι, αν μπορούσαμε να επιβεβαιώσουμε ότι αυτό ισχύει, η Αιθιοπία θα ήταν ουσιαστικά ένα μοναδικό εργαστήριο για τη μελέτη της μεσοωκεάνιας ράχης», δηλαδή της οροσειράς που περικλείει τη μεσοωκεάνια τάφρο.
«Οι ράχες στον πυθμένα αποτελούνται από τμήματα, το καθένα από τα οποία μπορεί να έχει μήκος εκατοντάδων μιλίων. Χάρη σε αυτή τη μελέτη, γνωρίζουμε πλέον ότι καθένα από αυτά τα τμήματα μπορεί να ανοίξει σε διάστημα λίγων ημερών», επισημαίνει.
Η πρωτοποριακή μελέτη δημοσιεύεται στο Geophysical Research Letters.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ενέργεια απο την κίνηση του σώματος

Περπατάμε αθλούμαστε η καρδιά μας χτυπάει. Το σώμα μας παράγει διαρκώς μεγάλες ποσότητες ενέργειας.
Μια σειρά απο νέες τεχνικές καθιστούν πλέον εφικτή την εκμετάλευση της ενέργειας- που μέχρι σήμερα πήγαινε χαμένη-.
Η απότομη διακοπή μιας συνομιλίας απειδή ξεχάσαμε να φορτίσουμε την μπαταρία θα είναι σύντομα παρελθόν,
θα αρκεί να κάνουμε μερικά βήματα ή να κουνίσουμε λίγο τα χέρια μας για να επαναφέρουμε το κινητό μας σε λειτουργία.
Η έρευνα επικεντρώνεται τώρα σε μια αστέιρευτη και ανεκμετάλευτη πηγή ενέργειας :το ίδιο μας το σώμα.

Το σώμα μας κρύβει τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Ένας μέσος ενήλικας έχει στα αποθέματά λίπους του ενέργεια που
σε μια μπαταρία βάρους ενός τόνου, και κάθε μέρα οι δραστηριότητες μας παράγουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας
που μένουν ανεκμετάλευτες. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα γυμναστήριο όπου οι αθλούμενοι αδειάζουν τους μυς τους απο
ενέργεια όταν μεταξύ άλλων συκώνουν βάρη. Κατά των ίδιο τρόπο με την ενέργεια αυτή θα μπορούσαν να θέσουν σε λειτουργία
μια γεννήτρια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. την αρχή αυτή την αναγνωρίζουμε απο το δυναμό του ποδηλάτου
το οποίο απλούστατα παράγει φώς απο την κίνηση των ποδιών μας στα πετάλια.
Οι επιστήμονες ώμος είναι πολύ πιο φιλόδοξοι και βρίσκοντε ήδη σε πολύ καλό δρόμο για την ανάπτυξη συλλεκτών οι οποίοι
θα μπορούν να <<τραβήξουν>> ενέργεια απο το σώμα μας χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Όλες τις κινήσεις του σώματος
απο τον χορό μέχρι την χρήση του πληκτρολογίου του υπολογιστή καθώς όλες τις κινήσεις που λαμβάνουν χώρα μέσα στο σώμα μας
για παράδειγμα την άντληση του αίματος απο την καρδιά οι επιστήμονες φιλοδοξούν να τις αξιοποιήσουν για την παραγωγή
ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειτε για μια διαρκή και δωρεάν ενεργειακή πηγή η οποία μπορεί να τροφοδοτεί κινητά τηλέφωνα
mp3-player εξοπλησμό πλοήγησης αλλά και ιατρικές νανομηχανές του μέλλοντος οι οποίοι θα μετρούν θα αναλύουν και θα
παρακολουθούν συνεχώς την κατάσταση της υγείας μας για παράδειγμα το ζακχαρο των διαβητικών θέτοντας αυτόματα χορίγηση
φαρμάκου όταν αυτό είναι αναγκαίο.
Η ανθρώπινη ενέργεια θα αποτελέσει ένα απο τα συμαντικότερα ερευνητικά πεδία στα επόμενα χρόνια. Νέες ιδέες σε αυτό τον
τομέα προτείνοντε συνεχός ενώ ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι πρώτες κοινοτόμες εφευρέσεις. Το Φεβρουάριο του 2008
ο Max Donelan του πανεπιστημίου Simon fraser του Καναδά μαζί με καναδούς συναδέρφους ρου έδειξε για πρώτη φορά ότι είναι
δυνατόν να αποσπάσουμε σχεδόν δωρεάν μεγάλες ποσότητες ενέργειας απο το ανθρώπινο βάδισμα. Οι επιστήμονες έχουν αναπτύξη
το προτότυπο μιας ειδικής επιγονατίδας η οποία μπορεί να εξοικονομεί για κάθε λεπτό βαδίσματος ρεύμα αρκετό για συνομιλία
μισής ώρας στο κινητό τηλέφωνο.
Όσο διακρητική και αν είναι η λειτουργία της επιγονατίδας-γεννήτριας υπάρχει η δυνατότητα να συλλέξουμε ενέργεια
απο το σώμα με πιό ανεπέσθητους τρόπους. μόλις μια εβδομάδα μετα την παρουσίαση της επιγονατίδας-γεννήτριας του Donalan
η προσοχή του επιστημονικού κόσμου στράφηκε στον καθηγητή Zhong Lin Wang και τους δύο συνεργάτες του απο το ινστιτούτο
τεχνολογίας της Georgia των ΗΠΑ. οι επιστήμονες έχουν εφεύρει μια νανογεννήτρια αποτελούμενη ουσιαστικά απο αόρατες
νανοϊνες που μιάζουν με μικρές ευκαμπτες βούρτσες για καθαρισμό μπουκαλιών. Η γεννήτρια μπορεί να παράγει ηλεκτρισμό
όταν δύο ίνες τρίβοντε μεταξύ τους. Η ανακάλυψη αποτελεί μια μεγάλη κανοτομία στον χώρο την νανοτεχνολογίας.
Οι νανοϊνες του Wang είναι τόσο μικρές που μπορούν να συλλέγουν ενέργεια απο εντελώς ανεπεσθητες κινήσεις του σώματος.
Επιπλέον από δέσμες τέτοιων ινών μπορούν να κατασκευαστούν κλωστές και αυτές να υφανθούν για να δώσουν ύφασμα.
Ετσι θα είναι τα <<ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΡΟΥΧΑ>> του μέλλοντος τα οπία θα συλλέγουν ενέργεια απο τις δονήσεις του σωματός μας.
Ο Wang περιγράφει τις νανοϊνες σαν μια ιδιέτερα ευκαμπτη κα ευέλικτη πηγή ενέργειας τη οποία μπορούμε να φέρουμε πάνω μας
σε οποιοδήποτε ρούχο. Είναι πεπεισμένος ότι στο μέλλον θα μπορούμε να συλλέγουμε ηλεκτρισμό απο κουρτίνες και αντίσκηνα
καθώς επίσης και απο τις δονήσεις που προκαλούντε απο συγκοινωνιακά μέσα, μηχανές και βιομηχανικούς ήχους.
Οι νανογεννήτριες του Wang βασίζοντε στο λεγόμενο πιεζοηλεκτρικό φενόμενο κάτα το οποίο μερικά υλικά έχουν την δυνατότητα
να παράγουν ηλεκτρική τάση όταν πιέζονται ή κάμπτονται. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ηλεκτρικοί αναπτύρες
η λειτουργεία των οποίων βασίζεται στην πίεση που ασκείται απο δύο πλάκες με πιζοηλεκτρικές νανοϊνες. οι ίνες ήταν
κρύσταλοι απο οξείδιο του ψευδαργύρου οι οποίοι έχουν ταυτόχρονα τις ιδιότητες ενός πιεζοηλεκτρικού υλικού και ενός
υμιαγωγού οπότε κάθε φορά που δέχοντε πίεση παράγουν ρεύμα. Τώρα ο Wang κατάφεραι να αναπτύξη περεταίρω την
εφευρεσή του. κατέληξε σε μια εύκαμπτη νανογεννήτρια καλληεργώντας νανοκρυστάλους σε ίνες Κέβλαρ σαν άπειρες λεπτότατες
τρίχες. 200 τέτοιες νανοϊνες πλέχτηκαν ανά ζεύγη με την μια ίνα δεμένη σε ένα ελατήριο ώστε οι ίνες να τρίβοντε
μεταξύ τους. Σε προτότυπα με δύο ίνες Κέβλαρ ανά εκατοστό ο Wang έχει μέχρι στιγμής μετρήσει ένα αποτέλεσμα 16 pw (picowatt)
Η υσχής αυτή είναι πάρα πολύ μικρή αλλά υπάρχει άφθονος χώρος στη νανοκλίμακα ώστε να μπορεί κανείς να αναπτύξει
πάρα πολές γεννήγτριες. Ο Wang έχει δείξει ότι όταν πολλά ζεύγη ινών τυλίγονται σε μια κλωστή το αποτέλεσμα αυξάνεται
30 εώς 50 φορές. Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι τα ρούχα που έχουν υφανθεί με ίνες νανογεννήτριας θα μπορούν να
παράγουν μέχρι 80 mw(milliwatt) ρεύμα ανά τετραγωνικό μέτρο όσο περίπου χρειάζονται τα κινητά τηλέφωνα και άλλες
ηλλεκτρονικές συσκευές που συχνά έχουμε μαζί μας. Η κατασκευή τέτοιων υφασμάτων θα μπορεί να γίνει σε βιομηχανική
κλίμακα με μικρό κόστος.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Αστική κυκλοφορία και βιομηχανικός ήχος προσφέρουν πράσινη ενέργεια

οι επιβάτες του τρένου παράγουν δωρεάν ρεύμα
στο Τόκιο η σιδηροδρομική εταιρεία japan Railway Company πειραματίζεται με ένα δάπεδο το οποίο συλλέγει ενέργεια απο τα πατήματα των επιβατών. Το δάπεδο περιέχει πιεζοηλεκτρικά στοιχεία τα οποία παράγουν ηλεκτρισμό όταν πιέζονται. απο το ρεύμα αυτό θα λειτουργούν κάποιες συσκευές του σταθμού όπως αυτόματα εκδοτήρια ειστηρίων και οθόνες πληροφόρισης του κοινού. στα τελευταία σχετικά πειράματα επιτεύχθει ισχύς 10kw απο ένα πάτωμα 6 τετραγωνικών μέτρων.

ερευνητές απο την MIT των ΗΠΑ πειραματίζονται με δυναμό που μπορούν να τοποθετηθούν σε καθίσματα και δάπεδα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους ένα τέτοιο δυναμό θα μπορεί απο μια και μόνο πατημασιά να παράγει ρεύμα για να δουλέψει μια λάμπα 60w για 2 δευτερόλεπτα. Αν αυτό πολλαπλασιαστεί επι τους χιλιάδες επιβάτες ενός σηδιροδρομικού σταθμού για παράδειγμα η ενέργεια είναι αρκετή για να κινήσει ολόκληρο τρένο.

υπάρχουν ήδη προιόντα που εκμεταλλεύονται την πλεονάζουσα ενέργεια απο την κυκλοφορία και την βιομηχανία. Η Βρετανική εταιρεία Perpetuum έχει αναπτύξη μια τεχνικήμε την οποία συλέγεται ενέργεια απο δονήσει. Αυτοκίνητα τρένα αεροπλάνα και μηχανές εργοστασίων προκαλούν μια σειρά απο δονήσεις τις οποίες μπορούν να εκμεταλλεύονται μικρογεννήτριες για να θέτουν σε λειτουργεία αισθητήρες. Οι ασύρματοι αυτοί αισθητήρες θα μπορούν για παράδειγμα να ελένχουν την θερμοκρασία και τις φθορές.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Βιονικα δαχτυλα και προσθετο χερι που υπακουει σε σκεψεις θα λυσουν τα χερια χιλιαδων ασθενων

Τα πρώτα «βιονικά» δάχτυλα, που μπορούν να κινούνται αυτόνομα και να εκτελούν ένα μεγάλο εύρος κινήσεων, υπόσχονται να λύσουν τα χέρια πολλών ανθρώπων που ακρωτηριάστηκαν ή γεννήθηκαν χωρίς ένα ή περισσότερα δάχτυλα.
Τα ηλεκτροκίνητα μηχανικά δάχτυλα ProDigits, που μπορούν να λυγίζουν, να δείχνουν και να πιάνουν αντικείμενα, παρουσιάστηκαν από τη σκοτσέζικη Touch Bionics, η οποία ειδικεύεται στα πρόσθετα άνω άκρα και είχε παρουσιάσει παλαιότερα το αντίστοιχο μηχανικό χέρι i-Limb.
Η εταιρεία εκτιμά ότι υπάρχουν 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από το νέο της σύστημα. «Ο μερικός ακρωτηριασμός του χεριού αντιστοιχεί στη μεγαλύτερη ομάδα ασθενών με ακρωτηριασμένο χέρι» επισημαίνει ο Τζακ Ουέλενταλ, ειδικός στα πρόσθετα άκρα.
Τα δάχτυλα ProDigits ελέγχονται από μυοηλεκτρικούς αισθητήρες που καταγράφουν τα ηλεκτρικά σήματα των μυών στο κολόβωμα των κομμένων δαχτύλων ή του χεριού.
Σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό, ο χρήστης μπορεί να δίνει εντολή στα δάχτυλα να κινηθούν πιέζοντας μια ειδική επιφάνεια που ακουμπάει στο κολόβωμα.

«Ακόμα και ένα απλό πράγμα όπως το να κρατήσω και να σηκώσω ένα ποτήρι νερό ήταν αδύνατο, τώρα όμως με το ProDigits μπορώ να το κάνω εύκολα» αναφέρει σε ανακοίνωση της εταιρείας η Μαρία Ιγκλέσιας, πρώην πιανίστα που έχασε το αριστερό χέρι της και όλα τα δάχτυλα του δεξιού χεριού λόγω λοίμωξης.
Τα βιονικά δάχτυλα εξατομικεύονται στα μέτρα κάθε ασθενή και μπορούν να ντυθούν με μια ποικιλία καλυμμάτων, από διαφανές ή μαύρο «ρομποτικό δέρμα» ή συνθετικό δέρμα από σιλικόνη σε φυσικό χρώμα.

Πείραμα «τηλεκίνησης» σε πρόσθετο χέρι
Ρώμη

Ιταλοί ερευνητές ανακοίνωσαν την Τετάρτη ότι συνέδεσαν με επιτυχία ένα ρομποτικό βραχίονα στο νευρικό σύστημα ακρωτηριασμένου ασθενή για διάστημα ενός μήνα -ο εθελοντής σταδιακά έμαθε να ελέγχει το πρόσθετο μέλος με τη σκέψη για να εκτελεί περίπλοκες κινήσεις.
Σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στη Ρώμη, προβλήθηκε βίντεο που έδειχνε τον 26χρονο Πιερπάολο Πετρουτσιέλο να αυτοσυγκεντρώνεται και να δίνει νοητικές εντολές στο βραχίονα που είχε τοποθετηθεί δίπλα του.

«Είναι πιο εύκολο όταν σκέφτομαι πως είναι το δικό μου χέρι και ο δικός μου βραχίονας» ανέφερε ο Πετρουτσιέλο.
Ανάλογα πειράματα με τεχνολογίες νοητικού ελέγχου είχαν δοκιμαστεί και στο παρελθόν, είναι όμως η πρώτη φορά που τα ηλεκτρόδια παραμένουν εμφυτευμένα στον ασθενή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και η πρώτη φορά που επιτυγχάνονται τόσο περίπλοκες κινήσεις, επισήμαναν ερευνητές.
Οι γιατροί της ομάδας εμφύτευσαν ηλεκτρόδια στα νεύρα του βραχίονα του Πετρουτσιέλο μετά τον ακρωτηριασμό του, από τον αγκώνα και κάτω, σε τροχαίο ατύχημα. Τα ηλεκτρόδια λαμβάνουν τα σήματα που κανονικά θα μεταδίδονταν στους μύες του χεριού και τα στέλνουν σε έναν υπολογιστή που αναλαμβάνει να τα μεταφράσει σε κινήσεις.
Στη διάρκεια του ενός μήνα που διήρκεσε το πείραμα, ο 26χρονος έμαθε να κινεί ανεξάρτητα τα δάχτυλα του εμβιομηχανικού χεριού, να τα σφίγγει σε γροθιά και να σηκώνει αντικείμενα.

«Μερικές από τις χειρονομίες δεν μπορούν να αποκαλυφθούν, καθώς ήταν μάλλον χυδαίες» αστειεύτηκε ο Πάολο Μαρία Ροσίνι, επικεφαλής των ερευνητών στο πανεπιστήμιο Campus Bio-Medico.
To ερευνητικό πρόγραμμα διήρκεσε συνολικά πέντε χρόνια, με χρηματοδότηση 2 εκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και έχει ήδη δώσει επιστημονικές δημοσιεύσεις σε κορυφαίες επιθεωρήσεις και περιοδικά, ανάμεσά τους το Science Translational Medicine και το Proceedings of the National Academy of Sciences.
Επόμενος στόχος είναι η εμφύτευση ηλεκτροδίων για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα και η σύνδεση των πρόσθετων εμβιομηχανικών μελών απευθείας πάνω στο σώμα των ασθενών.

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Tedx Athens Νανοτεχνολογία


Το πρώτο TEDxAthens πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 22 Οκτωβρίου, στα κεντρικά γραφεία της Microsoft Hellas στο Μαρούσι, Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον Δημήτρη Καλαβρό-Γουσίου να εξηγεί στο κοινό την φιλοσοφία γύρω από την οποία λειτουργεί το TED, τον χαρακτήρα των TEDx γενικότερα, καθώς και το θέμα πάνω στο οποίο θα αναπτύσσονταν οι ομιλίες των καλεσμένων ομιλητών στο TEDxAthens : “Ο Κόσμος Αλλάζει – Είμαστε Έτοιμοι;”
Ιδανικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην γενικότερη φιλοσοφία του TED και στις ζωντανές ομιλίες, που θα ακολουθούσαν, ήταν η μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Sir Ken Robinson, σχετικά με το πώς το δεδομένο εκπαιδευτικό σύστημα βλάπτει την δημιουργικότητα των νέων, ενώ αντιθέτως θα έπρεπε όχι μόνο να την υποστηρίζει άλλα και να την ενισχύει.
σε αυτό το βίντεο μιλάει η Κατερίνα αυφαντή για την νανοτεχνολογία και πως μπορεί να θεραπεύση βαριές αρώστειες ώπος ο καρκίνος παρακολουθήστετο

Κατερίνα Αϋφαντή – Νανοτεχνολογία from D. Kalavros on Vimeo.

Ταχεία παραγωγή τεχνητού δέρματος

Γαλλικό ινστιτούτο που ειδικεύεται στην αναγεννητική ιατρική βρήκε τρόπο να αξιοποιήσει τα βλαστικά κύτταρα για την παραγωγή μεγάλων επιφανειών ανθρώπινου δέρματος, ιδανικών για θύματα εγκαυμάτων που σήμερα περιμένουν εβδομάδες για μοσχεύματα.
Τα μοσχεύματα συνήθως καλλιεργούνται από κύτταρα του ίδιου του ασθενή, μια διαδικασία που απαιτεί γύρω στις τρεις εβδομάδες, διάστημα υπερβολικά μεγάλο στις περίπτωση εκτεταμένων εγκαυμάτων, που δημιουργούν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.

«Τα ευρήματά μας υπόσχονται ένα τρόπο να καλυφθούν τα εγκαύματα στη διάρκεια αυτών των τριών εβδομάδων με επιδερμίδα που παράγεται στο εργοστάσιο και αποστέλλεται στους γιατρούς αμέσως μόλις υποδεχθούν ένα ασθενή με σοβαρά εγκαύματα» εξήγησε στο Reuters ο Μαρκ Πεσάνσκι, διευθυντής ερευνών στο ινστιτούτο I-Stem.
Οι ερευνητές της εταιρείας καλλιέργησαν πειραματικά το δέρμα ταχείας παραγωγής πάνω στη ράχη ποντικών στους οποίους είχαν δημιουργηθεί χειρουργικά τραύματα.
Τα νοσοκομεία θα μπορούν έτσι «να καλούν το εργοστάσιο και αμέσως θα παραλαμβάνουν αμέσως ένα τετραγωνικό μέτρο επιδερμίδας προκειμένου να καλυφθούν προσωρινά τα εγκαύματα» υποσχέθηκε ο Πεσάνσκι.

Μηχανική καρδιά σε συνδυασμό με βλαστοκύτταρα χάρισε τη ζωή σε 63χρονο καρδιοπαθή

Μία μηχανική καρδιά, σε συνδυασμό με βλαστοκύτταρα, χάρισαν τη ζωή σ' έναν 63χρονο ασθενή από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος είχε υποστεί πολλά εμφράγματα και βρισκόταν σε τελικό στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας.

Πρόκειται για τον Ιωάννη Μανωλόπουλο, ο οποίος χειρουργήθηκε πριν από δέκα ημέρες, στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, από ομάδα καρδιοχειρουργών, αποτελούμενη από τους καθηγητές του ΑΠΘ Χρήστο Παπακωνσταντίνου, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Στίβεν Γουέστμπάι του γαλλικού Πανεπιστημίου Καέν Αντρέ Καγιάτ.

Όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Παπακωνσταντίνου, δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται μηχανική καρδιά και βλαστοκύτταρα για την αντιμετώπιση καρδιοπαθειών, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα βλαστοκύτταρα, που έχουν ευεργετική δράση στο μυοκάρδιο, βοηθούν στο να κερδίσει χρόνο ο ασθενής και ίσως μελλοντικά να μπορέσει ν' αφαιρεθεί η μηχανική καρδιά.

«Στην Ελλάδα έχουμε την τεχνογνωσία να κάνουμε τέτοιου είδους επεμβάσεις και να χρησιμοποιούμε τεχνητές καρδιές σε συνδυασμό με βλαστοκύτταρα και οι ασθενείς δεν χρειάζεται να πηγαίνουν στο εξωτερικό. Το κόνσεπτ αυτής της επέμβασης είναι ότι, με τη χρήση βλαστοκυττάρων που δρουν ευεργετικά στο μυοκάρδιο, δίνεται η δυνατότητα να ξεκουραστεί η καρδιά του ασθενούς και ίσως μελλοντικά να αφαιρεθεί η μηχανική καρδιά», ανέφερε ο κ Παπακωνσταντίνου.

επαναπρογραμματισμος των ενήλικων κυττάρων

Το επιστημονικό περιοδικό Science, όπως κάθε χρόνο, δημοσίευσε τις δέκα σημαντικότερες επιστημονικές επιτεύξεις από το κόσμο της Ιατρικής έως της Κοσμολογίας και της Φυσικής για την χρονιά που μας πέρασε.
Το πρώτο επίτευγμα για τους συντάκτες της επιστημονικής επιθεώρησης είναι η τεχνική του επαναπρογραμματισμού ενήλικων κυττάρων Η επιλογή τους αυτή ομόφωνη χάρις τις ελπίδες που προσφέρει στην ανθρωπότητα για την καλλιέργεια ιστών. Οι επιστήμονες που το πέτυχαν μοιάζουν με τους αλχημιστές του Μεσαίωνα που ήθελαν να μετατρέψουν τα απλά μέταλλα σε χρυσό. Έτσι και αυτοί πήραν δερματικά κύτταρα από τους ίδιους τους ασθενείς, που έπασχαν από διάφορες ασθένειες, και τα επαναπρογραμμάτισαν σε βλαστικά κύτταρα. Τα μετασχηματισμένα αυτά κύτταρα αναπτύχθηκαν και διαιρέθηκαν κανονικά στο εργαστήριο, δίνοντας έτσι στους ερευνητές νέα εργαλεία για να μελετήσουν τις κυτταρικές διαδικασίες που κρύβονται κάτω από τις ασθένειες. Ουσιαστική με τη μέθοδο αυτή γυρίζει πίσω το βιολογικό ρολόι των κυττάρων, έτσι ώστε να έχουν τη συμπεριφορά βλαστικών μέσω της εισαγωγής τεσσάρων γονιδίων μέσα τους.
Η ανακάλυψη της μεθόδου αυτής έγινε πριν δύο χρόνια από τον Shinya Yamanaka του Πανεπιστημίου του Κιότο, που χρησιμοποίησε όμως κύτταρα ποντικών. Εν συνεχεία η ομάδα του μαζί με την αμερικανική ομάδα του Jamie Thomson από το Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν επανέλαβαν τη μέθοδο για τον επαναπρογραμματισμό ανθρώπινων κυττάρων. Το 2008 πολλές ομάδες που βασίστηκαν σε αυτή την έρευνα έκαναν σημαντικές προόδους στο πεδίο της αντιμετώπισης σοβαρών ασθενειών. Έτσι, τον Ιούλιο ερευνητές από το Ινστιτούτο Βλαστικών Κυττάρων του Χάρβαρντ έλαβαν δερματικά κύτταρα από μια 82χρονη γυναίκα με προβλήματα στους κινητικούς νευρώνες (amyotrophic lateral sclerosis) και αφού τα επαναπρογραμμάτισαν τα μετέτρεψαν σε βλαστικά κύτταρα. Ακολούθως τα κύτταρα αυτά μετετράπηκαν σε κύτταρα του νωτιαίου μυελού. Μέσω αυτής της διαδικασίας οι ερευνητές πήραν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με το πώς εξελίσσεται η νόσος, κάτι που θα ήταν αδύνατον να το κάνουν σε ασθενή εν ζωή.
Οι εξελίξεις όμως έτρεχαν ραγδαία. Έτσι, μία εβδομάδα αργότερα μια άλλη ομάδα δημιούργησε βλαστικά κύτταρα με λήψη κυττάρων ασθενών που έπασχαν από δέκα διαφορετικές αρρώστιες, συμπεριλαμβανομένων της μυϊκής δυστροφίας, του διαβήτη τύπου 1 και του συνδρόμου Down.
Ας σημειωθεί πως η παραγωγή των 'ηθικών' βλαστικών κυττάρων γίνεται χωρίς να απαιτείται η καταστροφή εμβρύων για τη λήψη τους, και ότι γίνεται με τα κύτταρα του ίδιου του ασθενούς οπότε δεν θα απορρίπτονται από τον οργανισμό του.
Ο επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να πετύχουν το γενετικό επαναπρογραμματισμό ενεργοποιώντας απλά τα κατάλληλα γονίδια των ίδιων των κυττάρων, χωρίς να χρησιμοποιήσουν τροποποιημένους ιούς.

ΕΡΗΜΟΣ: ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Μέσα σε έξι ώρες, οι έρημοι δέχονται περισσότερη ενέργεια από αυτή που καταναλώνει η ανθρωπότητα σε έναν χρόνο! Βασιζόμενοι σε αυτή την παραδοχή και δεδομένου ότι και τα πιο αυστηρά μέτρα ίσως αποδειχτούν ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ένα ευρύ δίκτυο επιστημόνων, οργανισμών και πολιτικών συντάσσονται στις επάλξεις μιας πραγματικής επανάστασης: της κατασκευής τεράστιων ηλιακών πάρκων στις ερήμους και μεταφοράς της παραγόμενης ενέργειας σε ολόκληρο τον πλανήτη!

Σύμφωνα με τις μελέτες του ιδρύματος DESERTEC, το οποίο προωθεί την ιδέα της αξιοποίησης των ερήμων ως παραγωγικών μονάδων ενέργειας, η συλλογή μόνον του 0,3 % της ακτινοβολίας που πέφτει στις ερήμους της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής είναι αρκετή για να καλύψει το σύνολο των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης. Ακούγεται εντυπωσιακό, τα δε νούμερα είναι ενδεικτικά: η συνολική ενέργεια που λαμβάνει από τον ήλιο κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο ερήμου το χρόνο είναι κατά μέσο όρο 2,2 TWh, που αναλογεί με τη θερμική ενέργεια που εμπεριέχεται σε 300.000 τόνους σκληρού λιγνίτη ή σε 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου.
Οι ειδικοί διατείνονται ότι έχουμε την τεχνολογία γιανα μετατρέψουμε το 15% της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει στις ερήμους σε ηλεκτρισμό και να παράγουμε μέχρι συνολικά 630.000 TWh το χρόνο, ενέργεια ικανή να καλύψει 40 φορές την παγκόσμια ενεργειακή κατανάλωση! Παράλληλα, η εξέλιξη στον τομέα των καλωδίων μεταφοράς υψηλής τάσης εγγυάται χαμηλές απώλειες, της τάξης του 10-15%, κατά τη μεταφορά της ενέργειας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το σχέδιο εγκατάστασης αυτών των ηλιακών πάρκων στις ερημικές εκτάσεις μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα 30 χρόνια.

Ασφαλώς πρόκειται για μια νέα βιομηχανία με τεράστιες προοπτικές, η οποία αναμένεται να επιλύσει σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τρίτος Κόσμος, συμβάλλοντας κατά αυτόν τον τρόπο στο κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών κρατών. Το κυριότερο όμως, είναι το προφανές: η επιτυχία ενός τέτοιου σχεδίου αποτελεί για ορισμένους την ‘τελική λύση’ στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

ΦΩΤΟ/ΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Φθηνό ρεύμα από το Διάστημα
Ιάπωνες προγραμματίζουν να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκό πάρκο, μέσα στην επόμενη πενταετία
Tου Κωστα Δεληγιαννη

Η ιδέα μοιάζει βγαλμένη από κάποιο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας: τεράστια φωτοβολταϊκά πάνελ τα οποία περιφέρονται γύρω από τη Γη, σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων έξω από την ατμόσφαιρα, με σκοπό να μετατρέπουν μεγάλες ποσότητες ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική, την οποία μεταφέρουν ασύρματα σε κάποια επίγεια βάση.
Η προοπτική αυτή, ωστόσο, μελετάται από το 1998 από τους Ιάπωνες επιστήμονες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Space Solar Power System (SSPS), στο πλαίσιο του οποίου η ιαπωνική κυβέρνηση διερευνά την πιθανότητα αξιοποίησης του Διαστήματος για την παραγωγή άφθονου και φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος. Και μάλιστα, φαίνεται πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι τόσο εφικτό που, μόλις τον προηγούμενο μήνα, ο υπουργός Οικονομίας της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου ανακοίνωσε πως συστάθηκε ήδη μία κοινοπραξία από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς η οποία θα αναλάβει να το κάνει πράξη.

Eτοιμη η κοινοπραξία

Με τη συμμετοχή μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, όπως η Mitsubishi Heavy Industries, η NEC, η Fujitsu και η Sharp, η συγκεκριμένη κοινοπραξία αναμένεται μέσα στην επόμενη πενταετία να θέσει σε τροχιά ένα μικρό «δορυφορικό ηλιακό πάρκο», ισχύος μόλις 100 KW, ώστε να δοκιμάσει όλες τις τεχνολογίες που χρειάζονται για τη λειτουργία μιας τέτοιας εγκατάστασης στο Διάστημα.
Οταν ολοκληρωθούν αυτές οι δοκιμές, οι υπεύθυνοι έχουν προγραμματίσει να κατασκευάσουν μία σειρά από πάρκα ολοένα μεγαλύτερων διαστάσεων, πριν φτάσουν στην πρώτη διαστημική εγκατάσταση που θα χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς – ένα δορυφόρο αποτελούμενο από φωτοβολταϊκά στοιχεία τα οποία θα καλύπτουν έκταση αρκετών τετραγωνικών χιλιομέτρων. Με ισχύ 1 GW, ο συγκεκριμένος δορυφόρος θα μπορεί να αντικαταστήσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο μεσαίου μεγέθους, συμπεραίνουν οι ειδικοί, ικανοποιώντας τις ενεργειακές ανάγκες 750.000 νοικοκυριών.
Οπως υποστηρίζουν οι επιστημονικοί επικεφαλής της κοινοπραξίας, όλα τα τεχνικά προβλήματα αναμένεται να λυθούν σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, ώστε αυτός ο δορυφόρος να βρίσκεται στο Διάστημα ήδη το 2030.
Σε μία τέτοια περίπτωση, συνεχίζουν, η Ιαπωνία θα έχει καταφέρει όχι μόνο να μειώσει σημαντικά τις εισαγωγές πετρελαίου και άλλων ορυκτών καυσίμων, αλλά και να αναπτύξει μία νέα μέθοδο ηλεκτροπαραγωγής η οποία θα είναι φιλική προς το περιβάλλον.

Τα πλεονεκτήματα

Αλλωστε, όπως και τα επίγεια, έτσι και τα «δορυφορικά φωτοβολταϊκά πάρκα» θα αξιοποιούν την ενέργεια του Ηλίου, με συνέπεια να μην επιβαρύνουν τον πλανήτη με πρόσθετους αέριους ρύπους.
Με τη διαφορά όμως ότι μία ηλιακή κυψέλη στο Διάστημα μπορεί να παράγει πολλαπλάσιες ποσότητες ρεύματος συγκριτικά με μία ανάλογη κατασκευή που βρίσκεται εγκατεστημένη στο έδαφος: καθώς δεν θα παρεμβάλλεται η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας η οποία απορροφάει μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας, η ενέργεια που θα φτάνει στις κυψέλες στο Διάστημα θα είναι πέντε φορές ισχυρότερη – με το επιπλέον πλεονέκτημα πως δεν θα μπλοκάρεται ποτέ από νέφη, ενώ θα «βομβαρδίζει» κάθε αντίστοιχο δορυφόρο με ακτινοβολία στο 99% του χρόνου λειτουργίας του.
Γι’ αυτό και οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν πως κάθε κιλοβατώρα που θα παράγεται στο Διάστημα θα κοστίζει έξι φορές λιγότερο από τη σημερινή τιμή πώλησής της στην Ιαπωνία.

Αγνωστες οι συνέπειες των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην υγεία

Οσο κι αν η τεχνογνωσία που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια η ιαπωνική διαστημική υπηρεσία στην εκτόξευση δορυφόρων αποτελεί μία σημαντική εγγύηση για το γεγονός ότι το πρότζεκτ θα υλοποιηθεί μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες, το μεγαλύτερο εμπόδιο που αναμένεται να συναντήσει είναι οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Κι αυτό γιατί, καθώς η ενέργεια θα εκπέμπεται από το Διάστημα πίσω στη Γη με τη μορφή μικροκυμάτων ή δεσμών λέιζερ που θα καταλήγουν σε γιγαντιαία κοίλα κάτοπτρα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανησυχούν για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στη δημόσια υγεία, αλλά και στους ζωικούς οργανισμούς. Είναι χαρακτηριστικό πως, σε έρευνα που διεξήχθη το 2004, το μεγαλύτερο ποσοστό από τους 1.000 συμμετέχοντες εξέφρασε την ανησυχία του γι’ αυτόν τον τρόπο ασύρματης μετάδοσης.
Οι ειδικοί ανταπαντούν ότι οι έρευνες έχουν ήδη δείξει πως οι δέσμες αυτές θα μεταφέρουν τη συντριπτική πλειονότητα της ενέργειας μέσα στα κάτοπτρα –σε ποσοστό, μάλιστα, μεγαλύτερο του 95%–, τη στιγμή που το υπόλοιπο 5% της ακτινοβολίας θα έχει ισχύ αρκετά χαμηλότερη από τα διεθνή όρια ασφαλείας. Αλλωστε, έχουν προβλέψει έναν προστατευτικό μηχανισμό ο οποίος θα διακόπτει κάθε εκπομπή κυμάτων αν κάποιο αντικείμενο παρεμβληθεί μεταξύ του πομπού και του δέκτη, ώστε να διασφαλισθεί πως οι δέσμες δεν θα βλάψουν κανένα διερχόμενο αεροσκάφος ή σμήνος πουλιών. Και για να πείσουν και τους πιο δύσπιστους, προβλέπουν την εγκατάσταση των κατόπτρων σε σημεία μακριά από κατοικημένες περιοχές, όπως μέσα σε υδροηλεκτρικά φράγματα.